بررسی تاثیر بازی درمانی شناختی-رفتاری برمهارت¬های ارتباطی کودکان درخودمانده 10-7ساله با عملکرد بالا
دسته بندي :
کالاهای دیجیتال »
رشته علوم تربیتی (آموزش_و_پژوهش)
چکیده
حوزه درخودماندگی، موضوع مهم مطالعه و پژوهش در زمینه سلامت روان و آموزش در سطح جهان است. شیوههای بازی درمانی شناختی-رفتاری برای مقابله با دغدغه هایی نظیر خشم، اضطراب، کمال گرایی، پرخاشگری، جدایی، مهارت های اجتماعی، سواستفاده و اعتماد به نفس ارائه میشود. هدف این پژوهش بررسی تأثیر بازیدرمانی شناختی-رفتاری بر مهارتهای ارتباطی کودکان درخودمانده با عملکرد بالا است. جامعه آماری شامل کودکان 7 تا 10 ساله درخودمانده با عملکرد بالا که در سال 1393 به فرهنگسراهای بهجت آباد و امیرآباد تهران مراجعه کرده اند. ابزار سنجش در این پژوهش برگه ثبت دادهها میباشد که از طریق مشاهدهی دقیق و علمی پژوهشگر انجام شده است. در این پژوهش آزماینده دو بعد از ابعاد مهارتهای ارتباطی را که کودکان درخودمانده در آنها دچار نقص میباشند و در پژوهشهای شارلوپ، والش در سال 1986 و کانر در سال 1943 به آنها پرداخته شده است( شارلوپ، 1986؛ ترجمه ناینیان، 1388) را به صورت رفتارهای قابل مشاهده و اندازه گیری تعریف میکند و از طریق مشاهده دقیق و علمی به ثبت هر یک از آنها میپردازد.
بررسیها در این پژوهش نشان میدهد که فراوانی رفتارهای هدف بعد از اتمام این برنامه مداخله، افزایش داشته است که این نشان دهندهی موثر بودن این برنامه مداخله میباشد. با استناد به این پژوهش میتوان به این نتیجه کلی دست یافت که بازی درمانی شناختی-رفتاری میتواند بر افزایش مهارتهای ارتباطی کودکان درخودمانده با عملکرد بالا موثر باشد.